(flessen) POST

Wat jammer toch dat een mooie herinnering weer zo snel wordt ondergeneeuwd door de dagelijkse beslommeringen. Zo ook ons uitje aan de zee. En dat kwam mede doordat op onze laatste dag tijdens de lunch aan zee mijn tand er uit viel. Ik moest al voorzichtig  doen met deze tand maar de heerlijke knapperige korst van ons boerenbroodje was funest. Gelukkig had ik de tand, die nog heel was, niet ingeslikt. De eerste gang na aankomst thuis was dan ook de tandarts. Op aanraden van de tandarts de tand mee genomen. Die heeft de tand keurig tussen de anderen vast gezet met een soort 2 seconde lijm. Een noodoplossing maar met mijn low budget geen andere optie, maar ik ben blij dat ik niet langer met dat gat in mijn mond moest lopen. MM moet sowieso wat voorzichtig(er) zijn en goed uit kijken met bv oversteken en of dat zij niet struikelt of zo. Dat dan uitgerekend DD Ruchama van de trap, uit het vorige logje, denderd hadden we dus niet verwacht. Opeens slaat ze voorover met haar scheenbeen op een rand, slingerd door van haar éne schouder naar de andere, en eindigt in een extra rol waarbij haar bril de stenen raken en haar tas op haar hoofd beland. MM kon haar niet zomaar optillen dus eerst meer even blijven liggen om de schade vast te stellen, die leek(?) mee te vallen. Nu na twee weken blijft het scheenbeen en meerdere andere plekken gevoelig. Dus helemaal vergeten is er niet bij !!;-)

Wat wij ook niet kunnen vergeten is onze poging om een flessenpost te verzenden. Heb je dat wel eens geprobeerd ??? Zij is al een tijd lid van een schrijfclub die elkaar post verstuurd. De bedoeling is dat je daar persoonlijk werk van maakt en je best doet iets moois voor de ander te maken, en natuurlijk een fijn geschreven stuk daarbij. Daar DD nogal een creatieve fantasie heeft is haar bijdrage vaak hele leuke post. Mooi versierde enveloppen/brieven in allerlei thema's. Op een dag verdwijnt ze in de schuur en komt er na een tijdje uit met een uit een stammetje gezaagd houten hart waar ze gaatjes in heeft geboord. Daar heeft ze daarna een draad doorheen geborduurd, heel leuk effect. Zo heeft ze een keer een houten garen klosje verstuurd, een briefje eromheen gewikkeld en een postzegel er op. Dus niets in een enveloppe. Een andere keer een houten plank met een ingebrandde boodschap, een lucifer doosje en de laatste keer een doosje van een ouderwets cassette bandje, gevuld met een heel caseete thema en een strik van casette lint erop geplakt. Grappig genoeg wordt die post meestal gewoon bezorgt. Zo is natuurlijk ook flessenpost aantrekkelijk voor haar. Je kunt kleine plastic flesjes kopen en versturen wat ze dus ook gedaan heeft maar ze wilde nu ook eens een échte flessenpost maken.

           

De afgelopen maanden zijn we overal op zoek geweest naar geschikte flessen, waterdicht, goede opening, niet te klein of te groot, en een leuke vorm. Er staan er al verschillende in huis. Voor onze reis had ze er één voorbereid en op het strand heeft ze nog schelpen en zand gezocht om hem verder mee te vullen, ze wilde de fles in de zee gooien.

We probeerden een geschikt tijdstip te vinden, qua eb en vloed en/of de mensendrukte. We kozen de avond nadat we eerst de schitterende zonsondergang hadden afgewacht daarbij geprobeerd de zon achter ons te fotograveren, dat viel niet mee en was zeer lachwekkend. Sta je met je rug naar de zee en zon in een stom foto toestel te grijnzen. We wilden wachten totdat het hoogste punt van het water voorbij was. Onze gedachte was dat dan de fles mee genomen zou worden door het afgaande tij. Zij was met blote voeten en opgestroopte broek eerst een stukje in de ijskoude zee gelopen en wierp de fles de zee in. We zagen hem niet meer terug dus waren blij verrast dat dat zo goed lukte in één keer.

Totdat we een stukje verder wandelden en de fles daar doodleuk op het strand lag. Na het op allerlei manieren geprobeerd te hebben moesten we onze pogingen staken. DD ging steeds verder de zee in en het werd steeds schemeriger dat ik het té gevaarlijk vond. Ik zag haar zo in die golven en bedacht mij dat wanneer ze zou vallen (?) ik haar nooit kon helpen. Achteraf hadden wij inderdaad op eén van de gevaarlijkste plekken gestaan.

      

Maar wij hebben zo onbedaarlijk staan lachen op dat strand en snapten maar niet wat wij fout deden ???? Jullie ????...........

Nou allereerst ben je de zee gewoon aan het vervuilen, zeker met gevaarlijk glaswerk. En het blijkt dus dat het gewoon verboden is !! Maar het was zo'n romantisch idee, achteraf hoorden we dat je het beste op een pier kunt staan, of van een boot, maar we hebben de fles weer mee naar huis genomen en hij staat hier gewoon op de kast te pronken mét de andere fles die we daar ook voordit doel hadden gekocht !!

Wil er iemand nog flessen post ontvangen !!?/;-))

BLOGLIJST (<= klik) -

er worden nog steeds namen aan de lijst toegevoegd.

Ben ik vergeten je naam toe te voegen of wil je ook op de lijst staan, geef het dan hier nog even door !!

.

*R*U*S*T* iger...

Hehe, de rust is een beetje weer gekeerd. En het 'uitwaaien', letterlijk en figuurlijk heeft daar veel aan bij gedragen. Wat was het weer heerlijk aan mijn geliefde zee.

Zelfde appartementje zodat niets vreemd was en we na de reis onmiddelijk konden gaan genieten van een lekker onstuimige zee. Met een  flinke bries is zij toch op haar mooiste. MM en DD minder want de haren stonden direct in coupe..... WOEIIIII !!!;-))

DD heeft heel wat schitterende foto's gemaakt van de zee maar ook allerlei zaken die zij interessant vond. Brei en haakwerk waren natuurlijk mee en in de trein op de heenreis werden de eerste steekjes al gezet. Zij aan deze leuke hangers en MM natuurlijk aan haar beroemde mini sokjes.

We hadden van te voren gezocht naar adressen van wolwinkels en kramen en het eerste wat wij bezochten tijdens een tussenstop van trein naar bus, was de vrijdag ochtend markt in Castricum waar een wolkraam was. Met mijn rode koffertje over de keien ratelden wij op ons doel af. Daar leuke gekleurde bolletjes sokkenwol kunnen kopen.

De volgende dag met de bus naar Alkmaar waar de 'breiwinkel.nl' op de markt zou staan. Ook daar een leuk sokkenwolletje op de kop getikt en een gezellig gesprek gehad met de (breiende) eigenaar die die dag een heel apart punnikwerk op de klos had staan. Jammer genoeg was ik mijn mini sokjes vergeten om bij hem achter te laten. Maar dat heb ik de volgende dag goed kunnen maken toen ik op een strandstoel aan de thee zat en aan een sokje breidde.

         

Een meneer die naast mij kwam zitten vroeg nadat hij een tijdje over mijn schouder had mee gekeken, wát ik toch eigenlijk aan het maken was.... ?? Hij was zo enthousiast over het sokje dat ik het natuurlijk niet kon laten hem er één te geven. Hij was dolblij en hing hem  gelijk aan de rits van zijn jas, ook zijn vrouw gaf ik er één en die werd aan de tas gehangen, zoo leuk. Ook in de trein op de terug weg kwam er een dame vragen wat ik voor kleins aan het breien was, jammer voor haar maar voordat ik een sokje uit mijn tas kon pakken moest zij al uitstappen.

       

We hebben veel beleefd en gelachen in die korte tijd maar kwamen niet helemaal ongeschonden uit de strijd. Meer in een volgend logje...........

BLOGLIJST (<= klik) -

er worden nog steeds namen aan de lijst toegevoegd.

H-E-L-L-U-P ???

In een onbewaakt ogenblik heeft blogspot zijn instellingen veranderd, ik kan mijn dashboard niet rechtstreeks bereiken waardoor ik ook de reactie pagina niet kan lezen. Alleen door een nieuw bericht aan te klikken of via een link van jullie kom ik bij mijn dashboard, vandaar af en toe een spook bericht. 
                 

            HELLUP wie kan mij meer uitleggen !!!!!????????

ondertussen heeft Shirley in een reactie de oplossing gegeven !!!

Ik was een beetje onrustig afgelopen week, de muren kwamen behoorlijk op mij af, maar ik zette mij dapper aan de achterstallige klussen/snoeiwerk in en om het huis. Maar toen er 'opeens' tientalle mannen door onze wijk aan het graven waren en een ontzettende herrie maakten was het helemaal gedaan met mijn rust. Vooral toen ze het op mijn stoepje voor het huis hadden gemunt. MM en Tico moesten slalommend door zandbergen, langs mannen voeten, over kuilen/gaten naar de uillaatplekken. Ik wilde ze een en ander vragen maar ze konden geen hollands spreken, ze kwamen uit Servië en deden geen moeite om zelfs maar terug te groeten, hellup. Toen tot overmaat van ramp mijn turkse achterbuurman  besloot met ál zijn broers, ooms en neven een dakkapel te gaan plaatsen, zo groot als een lijnbus met tig ramen, nog geen 20 meter van mijn huis af met uitzicht op mijn gehele tuin én slaap/woonkamer (hellup) was het met mijn rust helemaal gedaan en MM is gevlucht om te gaan .....HOPPEN. Ja je leest het goed, niet eiland hoppen maar ..........BUShoppen. Ze is op de eerste de beste bus naar de stad gehopt naar een wolwinkel, toen ik daar redelijk snel was geslaagd heb ik eerst een kopje koffie gedronken en op de volgende bus gehopt naar een ander dorp en weer een wol winkel bezocht. Uiteindelijk belandde ik aan de thee in het museum in Spakenburg toen mijn bus voor mijn neus wegreed en ik een uur moest wachten. Helaas was het te fris/nat buiten om aan de gezellige haven te zitten. Nog eerst snel bij de Zeeman een rondbreinaald (79 cent) gekocht om even proef te breien aan mijn nieuwe wolletje die ik had kunnen scoren maar op het moment vraagt ze zich af waarom nadat zij voor de derde keer hetzelfde stuk (kant)breiwerk uit haalt !!?;-)

Maar tijdens de busritten heerlijk genoten van het uitzicht, het frisse groen in en rond de weilanden de mooie wolken partijen en de dieren. Een huppelend jong veulen, lekker veel koeien in de wei, mooie vogels waaronder een prachtige reiger en de Nils Holgerson ganzen. MM is in staat om een houten paaltje in een weiland aan te zien voor een schitterende roofvogel in haar 'honger' naar mooie dieren. Maar een groepje patat etende duiven/mussen aan de haven of een lieveheersbeestje krijgen ook haar volle aandacht hoor !!;-))

Terug naar huis hoopte zij dat de mannen klaar zouden zijn met hun werk, harde werkers hoor want de dag daarvoor hadden zij minstens 12 uur gewerkt, de Serviërs alswel de achterbuurman en zijn familie. De meeste straten waren weer dicht op weg naar huis maar ik hoorde nog wel een behoorlijk kabaal, tot ik op de hoek aankwam... waren ze juist de laatste tegel aan het aanstampen exact voor de ingang van mijn tuinhekje, hellup.... kon net tussen/om de man heen naar binnen glippen waar ik zag dat de achterburen nog bezig waren maar waarschijnlijk voor de vrijdag avond toch snel gingen afsluiten. Maar de volgende ochtend stonden zij weer vroeg met zijn allen op het dak,

OOOOOOOOOOOOO, HELLUP....... MM wil R*U*S*T !!!!!

Hopelijk krijgt zij dat de volgende week wanneer zij heerlijk gaat uitwaaien aan haar geliefde zee, en wát neemt zij mee.... ??? Ja juist, tóch een bolletje wol !!!

 foto

om deze techniek (filmpje) eens te oefenen !!

BLOGLIJST (<= klik) -

er worden nog steeds namen aan de lijst toegevoegd.

En (((zwaaii))) naar de dames die mij weer hebben terug gevonden !!

spookbericht