Zet je 6 gelijkgestemde borduurvriendinnen bij elkaar dan begint de pret al en zeker wanneer er een dagje uit is gepland. Het schoolreisjes gevoel was al weken aanwezig en deze week was eindelijk de dag aangebroken.
Voor een van de vriendinnen hadden we een verrassingsuitje geregeld als cadeau voor haar 45 jarige trouwdag. Spannend om al die tijd ons niet te verraden en ondertussen enthousiast zijn over de gekozen locaties .
Om negen uur vertrokken wij met 2 auto's kakelde dames, wel eerst de ruiten krabben, naar Nunspeet om na een klein uurtje aan te komen bij deze heerlijke WINKEL boordevol inspiratie. We werden hartelijk ontvangen door Carmen met koffie met wat lekkers erbij, een jonge enthousiaste lieve vrouw met veel liefde en interesse in handwerk en de mens daarachter. Een uit de hand gelopen hobby (+webwinkel), noemde zij het, die een paar maanden geleden resulteerde in deze winkel. Ze geeft er ook regelmatig verschillende workshops. Het was leuk om het verraste en blije gezicht te zien van onze jubilaris en je begrijpt natuurlijk wel dat een ieder met een leuk tasje materialen en een hoofd vol inspiratie verder op reis ging.
.JPG)
Ondertussen was het tijd voor de lunch, dat wij nuttigden in een zaak dat in een oud bank gebouw was gevestigd met de toepasselijke naam "Bank". Gerechten met hilarische namen zoals, krediet, .....
Voor de middag hadden wij een tweede uitje gepland en wel in Barneveld. Om de jubilaris nog een beetje in het ongewisse te laten een toeristische route gereden waardoor zij echt pas bij de allerlaatste bocht door had waar wij heen gingen namelijk het BORDUURMUSEUM, een wens van haar.
Ook daar werden we hartelijk ontvangen door meneer Ad, die nadat hij hoorde dat wij een borduurgroep waren uit zijn dak ging van enthousiasme !!;-)) Ook daar kregen wij koffie met wat lekkers verzorgt door Grietje met een paar lieve ijverige kleinkinderen. We vielen met onze neus in de boter volgens Ad want hij ging een lezing houden.
We stapten via een halletje BOORDEVOL borduurwerk in een zaal met NOG MEER borduurwerk, wanden vol en een paar vitrines propvol fijner handwerk, veel herkenning. Daar konden we plaats nemen aan lange tafels VOL met handwerk boeken en tijdschriften. Je kan je bedenken hoe er getuuteld werd door de enthousiaste dames en meneer Ad tuutelde met ons mee !!
Met een luide, duidelijk articulerende aandacht houdende enthousiaste stem hield hij zijn lezing over het ontstaan van het museum. Hij had een of ander geborduurd jakje aan gedaan om nóg meer de aandacht vast te houden. Tussendoor bracht hij bepaald handwerk onder de aandacht en/of liet het zien. Het leuke was dat alles vastgehouden mocht worden om nader te bekijken. Maagkrimpend was het te zien hoe een pronkrol uit de jaren 50 aan een kant aan de muur was vastgezet en door meneer Ad met een FERME hand omhoog werd gehouden als een vaandel, de leuke rode schoollapjes zaten met gekleurde punaises op board geprikt in een houder voor posters waar je handig door kon bladeren.
Na de lezing dachten wij misschien niet genoeg tijd te hebben om de meer dan tuinduizend stuks te kunnen bewonderen voor sluitingstijd, maar meneer Ad bood gelijk aan om langer open te blijven. Je kijkt je ogen uit in de vele kamertjes en hoekjes, alles wat geen handwerk was was te koop ten bate van het museum. De zolder stond vol met houten spulletjes, oud en nieuw, een kast met honderden lijstjes etc etc.
Aan het einde van onze route werden we ook nog uitgenodigd om een glaasje fris te nuttigen en hebben we gezellig met hen na kunnen praten. Ondertussen waren en nog enkele vrijwilligers aan geschoven en liepen er zeker 6 kinderen te dollen door het museum. Zo vrij als zij zich voelden en mochten zijn tussen die duizenden schatten. Ze hadden zich opeens verkleed met de spullen die ze her en der hadden gepakt en hielden een giechelde modeshow voor die andere giegelende borduur dames onder het goedkeurend oog van "meester"Ad en hartelijk Grietje. Ja natuurlijk bleek Ad leraar te zijn geweest, iemand die het zo kan vertellen. Hij bood ons zelfs aan om te komen borduren in het museum en vond het jammer dat wij niet dichter bij woonden. Ik kon hem nog wat uitleggen over de rode schoollapjes wat hij niet wist wat hem als leraar wel aansprak.
En natuurlijk heeft MM een mini sokje achter gelaten die met een zwier door Grietje 'veilig' in een van de vitrines werd gegooid !! En het verhaal van meneer Ad dat zijn 96 jarige moeder nog steeds sokken breid.
Maar wat een rijkdom om zo als kind te kunnen opgroeien tussen al dat moois met mensen die je er alles over willen vertellen. En ze waren ijverig hoor, de hele tijd waren ze druk doende met sopdoek en afwaskwast en ondertussen de kassa bedienen en ook nog proberen jou het een en ander te verkopen.
Deze twee uitjes zijn een DIKKE aanrader !!!!
